Vidar Fire
14 juli 2003 – 26 april 2013
Our little tiger has gone to heaven….
Wat was je een geweldige stoere en sterke kater met een klein gouden hartje. Je wilde zo graag bij ons en of Ice in de buurt zijn. Laten zien hoe hard je kon rennen en dan tegen de muren opspringen om weer terug te rennen, onder de tafel door, maar over stoelen heen. Hoog of ver springen, salto’s maken, je deed alles om duidelijk te laten zien wie je was en wat je in huis had. En vooral om aan te geven dat je het naar je zin had.
Lekker liggen boven de computer, op of onder de dekens samen voetbal kijken, geen interesse in menseneten. Alles deed je ogenschijnlijk om er maar bij te mogen zijn. Je week, als het aan jou lag, geen minuut van onze zijde.
Eind januari werd je ziek, een gemene ziekte werd ons een paar weken later duidelijk. Wat hebben gevochten met z’n drieën. Tot het laatste moment wilde je bij ons blijven en heb je je niet verstopt. Een kwartier voor het fatale moment lag je nog lekker op schoot, iets wat je pas echt bent geworden tijdens de laatste maanden, een schootkat.
We hebben een dag ervoor tegen je gezegd dat je de vrijheid kreeg om voor jezelf te beslissen en aan te geven als het genoeg was en dat heb je gedaan. We hebben je, omringd met al onze liefde, laten gaan….
Zoveel kracht, levenslust en liefde had je en gaf je ons de afgelopen 9,5 jaar. De broederlijke liefde die je deelde me Ice, we zullen je zorgen en het je “pesten” van je overnemen. Nu deze veel te korte maar krachtige tijd met jou voorbij is voelen de enorme leegte die je achterlaat. En hoewel ons hart huilt zullen we in jouw naam en met jouw levenslust verder gaan. Zolang wij leven leef je met ons mee.
We zullen je verschrikkelijk missen, maar vergeten gaan we je nooit! Voor altijd mag je rondrennen in onze gedachten, we houden van je Vidi.
Ice, Sandra en Karst
