Op de TIBCS site kwam ik dit verhaal tegen, waarin ik het gevoel over de kittens die bijna “uitvliegen” mooi vond weergegeven. Ik mocht het plaatsen met toestemming van Mark Pennington van Mystre Bengals, Bedankt Mark!
Mystre Bengals
catbuyersguide

It will kill me to say goodbye to my babies. They are all going home
VERY shortly. All of Dreamys kids, but one, will be gone within the week
and I am already really sad about it. They are so very much like my
children, and they all have such defined and individual personalities.

Blossom is so sweet and gentle, will sit for an hour on your chest and
just stare at you or lick your nose.
Lightening is the loudmouth, can tell his voice from every other so
clear and demands you pay him attention
April is such a loving sweetheart, very calm but very interested in
everyone
Thunder is affectionate, and will be all over anyone that lets him get
near them
Violet is a trouble maker, loves to be everywhere she isn’t supposed to
be and then will taunt you to come get her
Zorro is the big boy, first to try everything, and by far the most
loving cat I have seen

I can identify voices, how their jingles jingle, and even the way they
walk on me with my eyes closed now. I know who will be the first to run
out of a door, who will get to the toilet paper rolls if you leave them
out. So unique, so special, such a wonderful blessing from God. How did
they get so big so fast? When was it that they learned they could leap
so high and so far? How did they get to be so dang fast?

These kittens have never known a stranger in that they will go to anyone
and love on everyone. We just moved into our big, brand new home last
Saturday and they had zero problems adjusting to it. Nothing fazes them.
No one is shy or reserved by any means. They will come to you when they hear your voice, love to play in water, all are perfectly happy to ride on your shoulder, everyone uses the litter box faithfully and have had
zero accidents. Not one has had so much as a runny nose or stool, they
are in perfect health. They are all so beautiful with wonderful type and
coat and color. I could not have asked for a better mama cat and (I can
brag a little about daddy) RW SGC Drinkwater Derringer is a wonderful
daddy and will love on the babies whenever he gets the chance. These
little fur balls all purr like crazy, will sleep under your chin and can
bound over tall buildings. They love all the other cats running around
our home and the other cats all look out for them. They are forever a
part of us and our lives have been changed for the better because of
them. My wife, son and I love going to shows, love the friends we have
made, all because of this wonderful breed. The wonderful part of
breeding is that you can look into their beautiful eyes and see what you
have been a part of creating. They are the epitome of love and beauty on
four paws. Not every litter can be perfect, or go so well, but this one
sure did (with the exception of the emergency vet visit at delivery
where everything ended up great with no problems)

In just a few minutes they are being picked up to go get spayed and
neutered and have microchips put in. (my vet picks up and delivers and
does most things right here in the house so my babies don’t have to ever
go to the vets) I must say that I believe in ESN because I don’t want
anyone to ever breed one of my fur children without me knowing they will
have a life where they are cared for in the best possible way. I want to
have the S/N done where I can take care of them for the few days of
recovery so that I know that everything is going to be fine. If there are issues I don’t want the new owners to be the ones who have to deal
with it.

This will be a hard week for us all 🙁

We will still have the little ones from Reignys litter and are holding
onto one girl until July (till her two foot returns from vacation) but
the house will sure grow quiet and we will all cry. But they will have
good lives, with good people. I just always wonder, will they love them
as much as I do? I sure hope so, they are very special angels and they
deserve the very best.

Thank you all for letting me ramble and share. And thank you for all
your support and friendship.

Mark Pennington

Laten we eens het gedrag van katten ’s ochtends ter sprake brengen. Waar onze poes Chelsea met tegenzin ontwaakt wanneer de wekker gaat, veert Lupo direct op. Zodra hij een wekker hoort (er zijn er meerdere in het huis), gaat hij naar het desbetreffende kamertje om zich er van te vergewissen of de gewekte persoon ook echt wakker is. Geheel gelukkig en stralend wenst hij je met kopjes goedemorgen, of bijt hij even zacht in je neus.
Chelsea doet het liever rustig aan. Ze doet haar ogen wel open, maar nog niet volledig, rekt en strekt zich een paar keer en gaat dan zo dicht mogelijk bij je hoofd liggen, om te voorkomen dat je op gaat staan. Eerst wil ze nog even met haar pootjes en nagels in je vel kneden, als was je haar moeder. Beledigd verdwijnt ze als je het lef hebt om op te staan.
Chandra is direct actief. In haar brein is opstaan verbonden met datgene wat ze het liefst doet: eten. Gelukkig blijft ze slank, ze heeft vast een hoge verbranding.
Maar nu het weekend. Ik ben geen langslaper, maar mag als ik niet hoef te werken, graag een uurtje langer blijven liggen. Lupo is wakker als de vogeltjes gaan fluiten en dat is soms erg vroeg. Blijkbaar verveelt hij zich dan, want ik heb hem op de volgende gedragingen betrapt:
Hij zet zijn poot achter het schilderij tegenover het bed en laat het met een irritante regelmaat tegen de muur aanklappen. Nog even ben je in dromenland, maar opeens hoor je het, klap, klap, klap…Hetzelfde met de Luxaflex. Hij gaat op zijn achterpoten staan en laat zijn rechterpoot van boven naar beneden glijden over de lamellen. Roetsj, roetsj, roetsj…En ongelogen, hij kijkt tegelijkertijd om te zien of zijn handeling effect heeft.
De laatste weken maakt hij het helemaal bont.
Hij plundert de boekenkast naast mijn bed. Boek eruit….. klap, nog een boek…klap, blaadjes….flap, doosjes met pennen, gummetjes en ander klein spul….klets…”ik wil AANDACHT!!!!”
Laatst was ik het zo zat, dat ik hem buiten de slaapkamer zette. Een kwartier later sprong hij op de deurknop en de deur was weer open. Omdat Chandra zo verliefd op hem is, volgt ze hem in alles, dus ook in zijn irritante gedrag. Ik zette ze alletwee buiten in de gang en deed de deur op slot. Een uurtje later kwam ik beneden om een ontbijtje te maken en daar zat het stel, schuldbewust op de tafel. Ze waren echt onder de indruk. Maar niet voor lang. De volgende dag stond mijn werktas nog in de gang. Lupo dacht, de kamer hoef ik niet meer te proberen voorlopig, laat ik dan de tas eens onderhanden nemen. Stencil voor stencil heeft hij uit de tas gehaald en de inhoud lag feestelijk over de trap. Keek hij nou echt wat triomfantelijk of was dat verbeelding?
Ik heb al van de andere gezinsleden gehoord, dat als ik hem buiten sluit, hij de anderen gaat wakker maken, dus een echte oplossing is er nog niet. Gelukkig zijn we erg gek op hem omdat het zo een enorme knuffel is, dat maakt weer veel goed.
Maar waar ik nu nieuwsgierig naar ben, is, hoe gaat dat bij jullie thuis?
Hannah

Ik heb thuis een ziek Beertje. Zielig??? nou, niet echt. De lieve Beer heeft gisteren goed te eten gehad. Heeft in de kooi gezeten, heeft buiten gelopen, allemaal goed en lief dus. Toen moest ik even weg. Daarna heeft hij weer buiten gelopen en verder lag hij op de bank, languit.
Hij kwam ‘s nachts al gauw op mijn bed liggen en lag weer heerlijk languit. Vanmorgen om half 7 hoor ik hem beneden braakgeluiden maken. Ik denk: Wat raar, meestal doet hij dat in de kooi, als hij gras heeft gegeten. Ik liep naar beneden en zag op de mat bergen uitgebraakt eten liggen. ik maakte me zorgen, dat kon toch niet, zoveel eten had hij nooit gehad van mij.
Ik schepte het met bergen tissues op. Het rook verdacht veel naar gerookte vis. En opeens wist ik het. De resten van de kakelverse makreel. Makreel, die hij nooit eet. Ditmaal zo vers uit de rokerij, heeft hij duidelijk anders gedacht. Bij zijn voerbakje zag ik nog een stuk vel liggen.
Dat was alles wat er restte van de makreel. De rest zat in de maag. En dat kom Beertje allemaal niet verwerken. Daarom heb ik nu een suffig, ziekig Beertje. Hij moet bijkomen van zijn ongeëvenaarde gulzigheid. Ik hoop, dat hij vanmiddag weer levendig is. Arme lieve Beer.
Francis

Met Yara en Zoe gaat het prima hier; Yara is helemaal watergek en Zoe weet inmiddels dat deuren open kunnen als je tegen de klink opspringt; dat was wel even wennen !! Geen kamer is meer veilig en de voordeur moet nu wel op slot voor de zekerheid. Gelukkig heeft ze voor de schuifpui nog geen oplossing gevonden…..
Ze zijn gek op de tuin (en de vogels die er in rondhuppen) en mogen er dagelijks een uurtje in doorbrengen, ook daar blijken ze erg innovatief te zijn; ze hebben ontdekt dat als je maar ver genoeg een boom inklimt, je wel degelijk in de tuin van de buren kunt komen en dat is best aantrekkelijk. We moeten dus wel streng toezicht houden, maar ze luisteren bijna altijd voorbeeldig en als we nee roepen dan komen ze onmiddellijk terug.
Yara komt nu ook mee de douche in om een poging te doen water te drinken tegen de stroom druppels in ; meestal helpen we haar dan maar door een hand erbij te houden, dan drinkt ze uit onze hand terwijl ze kleddernat wordt. Rare katten ….die bengalen.
Aad en Cora

Brockenmoor’s Zoe en Yara van Aad en Cora