“Ik vind hem al zo gegroeid, hij is ook geen baby’tje meer, zoals toen hij hier pas was. Dat is er heel snel afgegaan, nu piept hij nog af en toe, maar om iets duidelijk te maken (gisteren heb ik het speeltunneltje meegenomen naar de keuken, omdat hij daar zo leuk mee speelt en ik dan in redelijke rust kan koken. Later kwamen wij boven in de slaapkamer en begon hij te piepen, en rondlopen. Dus dacht ik: hij moet op de bak. Maar later realiseerde ik mij dat hij naar het tunneltje opzoek was, want dat lag altijd in de slaapkamer, voorzover hij dat weet. Ik heb dat gehaald en je zag hoe blij hij was dat het gevonden was!!) Hij is slim, hoor. Ik haal hem van de wastafel, want hij stoort Chiara bij het waterdrinken, en als ik hem neerzet staat hij weer naast haar in 2 seconden, de route zit in de hersentjes gegrift. Haal ik hem van de stoel, draag ik hem een eindje ervandaan, probeer hem af te leiden. Hij kijkt naar mij, lacht, en sprint via dezelfde weg terug naar de stoel! Dat soort dingen!
En hij luister naar zijn naam. Vind ik geweldig na zo een korte tijd!”

Chiara kijkt vanaf de trap naar de nieuwe indringer. Ming is zich van geen kwaad bewust.