Wat kan men van een reis die China Delight heet verwachten? Delight betekent letterlijk verrukkelijk en kan een reis aan zulke hooggespannen verwachtingen voldoen?
Het antwoord daarop is een volmondig ja! Omdat China de zintuigen verwent en het woord verrukkelijk iets zinnelijks in zich heeft, wil ik u aan de hand van onze vijf zintuigen u meenemen in onze reiservaringen.
Zien:
Uit het vliegtuig komend, op het vliegveld zien we de wachtende Chinezen met de bordjes voor de mensen die opgehaald worden. We voelen ons welkom. De miljoenen- stad Shanghai verwelkomt ons met drukte, verkeer en de machtige rivier. We zien de Bund tegenover het nieuwe deel van de stad, Pudong. ’s Avonds vergapen wij ons aan de neonverlichting in de stad, de oplichtende coca-cola fles, Shanghai’s First Department Store, de enorme thermometer op het plein staat op 36 graden. Ouders en kinderen lopen over de oplichtende banen op het plein, twee grote schermen vertellen ons in het Chinees wat we moeten kopen…De Oriental Pearl Tower schittert, het Jinmao Dasha lijkt een kristal uit een sciencefiction film te herbergen. Dit is een stad van contrasten, rijkdom tegenover armoede, luxe appartementen tegenover hutongs, luxe shoppingmalls tegenover de kleine winkeltjes in de straten, de oude kunst in het museum tegenover het nieuwe design.
Proeven:
Op weg naar de restaurants lopen we door kleine straatjes. Langs de straat wordt door groepjes mensen gekookt, op een ton met een vuur en een wok. Mensen zitten buiten op stoeltjes of op de stoep. We stappen een groot restaurant in. In de entree bakken met vis, slakken, kreeft en schildpadden.
Op de grote ronde tafel met draaibaar blad wordt de ene na de andere schaal voor ons neergezet. Onze gids heeft dit keer voor ons besteld, geen schildpad of iets anders exotisch gelukkig. We proeven en eten met de stokjes, we draaien het blad, nemen van elke schaal iets. Het eten is heerlijk, verse groentes, het vlees in kleine stukjes, de vis kunstig gefileerd. We drinken onze thee of Tsingtao bier. De Chinezen om ons heen lachen en praten over ons, niet onvriendelijk, maar we zijn zeker bijzonder op deze plek.
Horen:
Uit de grote schermen met reclamevideo’s worden we in het Chinees toegesproken. Het geluid vermengt zich met de pratende en uitgelaten mensen, ook de Chinezen zijn hier toerist.
De taal is ons vreemd, maar we leren enkele woorden. Onze uitspraak is vaak niet goed, het luistert nauw. De klemtoon omhoog of omlaag, er zijn vier verschillende manieren om hetzelfde woord uit te spreken! De plaatselijke gids laat het oude theehuis zien in oud Shanghai, de Yu -tuin. Verontschuldigend zegt hij; “We like stone”, over het kunstige brok steen dat in de tuin opgesteld staat. Een westerling kan dat naar zijn idee niet begrijpen. Misschien heeft hij gelijk. We zien een Shanghai dat langzaam verdwijnt, de bouwgeluiden horen we overal.
Ruiken:
In het waterstadje Xitang ruiken we het vocht in de oude huizen, we ruiken het water, de groentes die worden schoongemaakt, de bloemen, de thee. De kruidige geur in de restaurants.De geur van vers bier uit de groene fles. Het is warm en we maken deze dagexcursie.
Voelen: De bootjes schommelen licht als we instappen in Xitang. We hebben met de groep een bootje gehuurd en laten ons zacht wiegend door de stad varen. We zien de oude huisjes, de mensen die in het stadje leven. We wanen ons terug in de tijd.
De volgende dag laten ons ook in slaap wiegen in de in de trein. De softsleeper is en comfortabele manier van reizen. Ik slaap heerlijk en droom van het mooie China.
Zien:
Xi’an heeft twee indrukwekkende torens, ze staan vlak voor ons hotel. De Drum Tower en de Bell Tower. Vanaf de Drum Tower hebben we zicht op de stad. Achter ons de oude Moslim wijk, met prachtige Moskee, voor ons het nieuwe winkelcentrum, een plek waar alles te koop is waar de moderne consument behoefte aan heeft.We lopen verder en komen in de buurt van de Oude Stadsmuur. Kleine winkeltjes, waar de Chinese souvenirs uitgestald staan. Krekels in kooitjes boven de winkels.
De oude stadspoorten, het Museum. Ontelbare kunstvoorwerpen, boeddha’s, beeldhouwwerk, tekeningen en schilderijen.
Het leger, voor altijd uitgevochten, staat verstild in lange rijen. Sommige krijgers kunnen we van dichtbij bekijken. De details zijn prachtig.
Proeven:
Elke keer genieten we van het eten. Het ontbijt, uitgestald op grote tafels, biedt zowel een westers als een oosters georiënteerd bordje. ’s Middags en ’s avonds zitten we aan grote ronde tafels, waar door de vriendelijke bediening de heerlijke gerechten neergezet worden. We leren de verschillen in gerechten herkennen, op het platteland is de keuken weer anders dan in de grote stad.
Horen:
One dollar please, van alle kanten worden we belaagd door mensen die ons de kleine stenen figuurtjes van het Terracotta leger willen verkopen. Het is begrijpelijk dat ze zo aandringen, er is nog steeds grote armoede.
We horen soms de smeekbeden aan van oude mensen of mensen die verminkt zijn, er is geen sociaal vangnet zoals wij dat gewend zijn, en natuurlijk, we kunnen wel iets missen van onze enorme rijkdom. We hebben van onze gids in de stad leren afdingen, maar naar onze begrippen zijn de prijzen al heel laag. We weten niet wat we horen als we rijden in de taxi voor één euro veertig of eten voor drie euro per persoon (inclusief fooi).
Ruiken:
We lopen op de markt, de geuren vermengen zich. Hoewel er veel vlees en vis ligt, ruikt het niet vies, het is allemaal heel vers. Gedroogde vruchten, bonen, verse groentes, alles is er, prachtig uitgestald.
Voelen:
De fiets hobbelt over de stadsmuur van Xi’an, we maken niet veel vaart, er is te veel te zien.
Zojuist zijn we deze muur opgegaan en we kijken over de stad uit. Deze muur is geheel gaaf, rondom de stad, met wachtpoorten en rode lantaarns. De muur stijgt en daalt iets en wij trappen door op onze te kleine fietsen. De zonen zijn al uit het zicht, zij proberen het rondje om de stad op de fiets binnen het uur te halen.
Zien:
We komen terug uit het oude Pingyao. We hebben gelopen door de nauwe straatjes, winkeltjes bekeken en ieder oud binnenplaatsje bezocht. Als je het oude China wil ervaren is dit de plek waar je moet zijn. Tweehonderd jaar worden wij teruggeworpen in de tijd. Paard en wagen gaan door de straten en het autoverkeer is hier uitgebannen. Binnen de oude stadsmuren is hier veel bewaard gebleven.
Aangekomen bij ons Guesthouse branden de rode lantaarns. Dit is zo geweldig, de aanblik is adembenemend.Wij voelen ons spelers in de film “Raise the red lantern”. Het Qiao Mansion, waar deze film is opgenomen, bezoeken we de volgende dag.
Ruiken:
De geur van thee in onze glazen. Rozenknoppen, chrysanthen, groene thee, wolfsbessen en kandij. Elke keer worden onze glazen met heet water gevuld. We knabbelen op zonnebloempitten.
Horen:
We horen ritmisch tromgeroffel. Er zijn studenten aan het oefenen. Snel worden er wat stoelen vrij gemaakt en mogen we blijven kijken. Er wordt hier veel geoefend, wat wel te zien is in de diverse voorstellingen die we in de avonduren bezoeken. De inzet en perfectie op het toneel is geweldig.
Onderweg bezoeken we een klein dorp en praten met behulp van onze gids met de plaatselijke dokter, kapper en verlegen winkelbediende.
Proeven:
In Beijing kunnen we de verleiding de MacDonalds een keer te bezoeken niet weerstaan. Alles ruikt en smaakt hetzelfde als thuis. Maar hoeveel spannender en beter zijn de heerlijke maaltijden die we dagelijks in de restaurants eten!
Voelen:
De grote muur slingert door het landschap. En wij staan er op! Ik ben mij heel bewust van deze historische plek en dat ik er nu mag staan. De muur daalt en stijgt behoorlijk. We lopen een heel eind en voelen ons deel van dit grote historisch monument. Wat een ervaring hier nu eindelijk te zijn!
Hetzelfde geldt voor de Verboden Stad. Zoveel over gelezen en zo vaak in films gezien. Er nu zelf te lopen!
Op het Tiananmen plein zien we het grote portret van Mao hangen. Met gemengde gevoelens lopen we over dit plein. Hier is zo veel gebeurd.
Zien:
Met de bus rijden we naar het Zomerpaleis. Het is een heerlijke dag, het is zonnig en we lopen langs het water. We lopen onder de overkapping door, die 700 meter lang is en in allerlei kleuren en afbeeldingen beschilderd is. De kleuren zijn overal zo intens en prachtig. Van de schilderingen tot de lotusbloemen op het water, tot de geglazuurde daken en talloze souvenirs.Onze drie lange zonen zijn op hun beurt weer een bezienswaardigheid. Menigmaal worden ze gevraagd te poseren met enkele Chinezen.
Horen:
De stemmen en muziek van de Chinese Opera liggen niet goed in ieders gehoor. Toch is deze aangepaste versie voor de niet kenners goed te bekijken en te beluisteren. Het perfecte optreden van de Apenkoning doet ons zelfs verlangen naar meer.
In het park bij het Paleis van de Hemelse Vrede maken muzikanten traditionele muziek. We luisteren een tijd en het gevoel van heimwee nestelt zich al in ons.
Proeven:
De koks werken in een kleine ruimte, de vlammen laaien hoog op. In dit kleine volksrestaurantje worden we voorzien van heerlijke garnalen, gekruid varkensvlees, kip en heerlijke groentes als paksoi en peultjes. De koks eten later zelf ook, maar zij moeten nog tot vier uur ’s nachts door.
Ruiken:
De hotelkamers ruiken fris. Iedere dag liggen er schone handdoeken, shampoos, kammen, tandenborstels en slofjes. Onze “woonomstandigheden” zijn vaak in schril contrast met hoe de mensen leven in de Hutongs, kleine ruimtes, donker, met vaak één toiletgebouw voor de hele buurt.
Voelen:
De reis nadert zijn eind. Hoewel het voelt alsof we een maand in plaats van veertien dagen zijn weggeweest, waren we graag nog langer gebleven.
We hebben de vriendelijkheid en de gastvrijheid van de mensen hier ervaren en slechts een fractie van dit immense land gezien. Wat voelen we ons hier thuis!
We zullen er zeker terugkomen. Dat is iets wat we gewoon weten. Noem het ons zesde zintuig…Bedankt VNC voor deze prachtige reis!
Hannah Houben
China Delight reis
24 juli- 6 augustus 2005
