Het is alweer een hele tijd geleden dat ik iets van me heb laten horen.
Hierbij een update van het wel en wee rond onze kattenfamilie.
Om met het wee te beginnen: afgelopen donderdag is Sox, één van de Main Coones overleden. Ze was al een tijd ziek, de nieren functioneerden al twee jaar niet meer goed. Dus ze was al die tijd al op speciaal voer. Een paar weken geleden werd ze erg verkouden, en dat bleek haar inmiddels verzwakte en vermagerde lijf uiteindelijk niet meer te kunnen bolwerken. We hebben er alles aan gedaan, verleden week heeft ze nog 3 dagen aan ‘t infuus gelegen om de gifstoffen uit te spoelen, maar dat bleek maar even te helpen. Wat op mij een onuitwisbare indruk heeft gemaakt, is het kontakt wat ik de laatste dagen met Sox had. Ze kon me op zo’n speciale manier aankijken met haar magere maar toch ook zo mooie, fragiele kopje, als ik haar verzorgde. We zouden haar afgelopen donderdagavond laten inslapen, maar ze heeft dat niet afgewacht en is in de vroege ochtend overleden. De avond daarvoor zat ik een tijdje bij haar, en toen gebeurde er iets heel bijzonders, ik krijg er nu weer tranen van in de ogen als ik het opschrijf. Ik druppelde wat water in haar bekje, en toen legde ze haar pootje op mijn hand, en trok daarmee mijn hand naar zich toe. Ik dacht eerst dat ik het mij verbeelde, maar ze deed het keer op keer, terwijl ze me weer zo intens aankeek. Het staat voor mij als een paal boven water dat ze haar einde voelde naderen, en op deze manier afscheid van mij heeft genomen. Wederom heb ik ervaren dat je diep kontakt kunt hebben met een dier op een hele bijzondere, niet uit te leggen manier. Bijgesloten foto is een dag of twee voor haar dood gemaakt. Ik heb zelf een kistje getimmerd, en daarin is ze in onze eigen tuin donderdagmiddag begraven. Het voelt vreemd in ons huis, er is een Sox-vormige leegte….
Twee maanden geleden zijn we verhuisd naar onze nieuwe boerderij in Nederweert. De poezen hebben het erg naar hun zin. Opmerkelijk is dat de onderlinge verhoudingen tussen de katten, in casu de relatie Bengalen – Main Coones, in het nieuwe huis een drastische wijzing heeft ondergaan. Eerst was Dali de onbetwiste leider, en de Main Coones zaten meestal ergens boven in hun eigen domein. Maar hier kwamen de dames na een paar dagen naar beneden, en lieten zich niet meer wegjagen. Dat was wel even wennen voor de broetjes, want hun sluipgang en hinderlagen hadden niet meer hetzelfde effect als in het vorige huis. Vanmorgen zaten we op de bank, en toen kwam Sirie (zusje van Sox), en meteen sloop Dali er naartoe, met zo’n wiegelende kont. Helaas was Sirie er niet van onder de indruk, bleef gewoon wat misprijzend zitten op haar plek, en verbouwereerd brak Dali de aanval af – onderwijl even aan het naastgelegen haardhout snuffelend zo van: ‘uh – ik liep hier toevallig, niks aan de hand’. We kunnen ze ook met een gerust hart alleen laten, niet meer dat gedoe met verschillende compartimenten in huis. Juist nu voel ik hoeveel ik van ze hou, hoe verknocht we aan elkaar zijn.
Kortom: met de broers gaat het uitstekend, ze wonen hier als twee verwende jonge goden in Frankrijk.
Veel plezier met jullie jongste aanwinst – wat een prachtige kittens! En wat bijzonder, genoemd naar Belgische bieren – hoe kom je erop!
Hartelijke groet,
Erik & Marianne


